იქნება თუ არა პასუხი?

ურთიერთობები საქართველოსა და უკრაინას შორის გამწვავდა. კიევმა გააკეთა კიდევ რამდენიმე ნაბიჯი კონფლიქტის ესკალაციისკენ.

ჯერ ერთი, უკრაინის პრეზიდენტმა ვოლოდიმირ ზელენსკიმ ხელი მოაწერა განკარგულებას, რომელსაც შემოაქვს შეზღუდვები ქართული ავიაკომპანიისთვის Georgian Airways მას შემდეგ, რაც მან განაახლა ფრენები რუსეთში. ამასთანავე, მსგავსი შეზღუდვები სხვა ქვეყნების მიმართ შემოღებული არ იყო.

მერე მეორე, მიხეილ სააკაშვილთან სიტუაციის გამო ზელენსკიმ დააბარა საგარეო საქმეთა სამინისტროს საქართველოს ელჩისთვის პროტესტის გამოხატვა და მას 48 საათის განმავლობაში ქვეყნის დატოვება შესთავაზა. ეს გადაწყვეტილება ჩვენი ქვეყნის მთავრობამ შეურაწყოფად მიიჩნია.

ეს წინდაუხედავი ნაბიჯები უკრაინულმა მხარემ საქართველოს დახმარების მიუხედავად გადადგა. წინა წელს ჩვენმა მთავრობამ კიევისა და საქართველოში მცხოვრები უკრაინელი დევნილების მხარდასაჭერად, დაახლოებით, $14,5 მლნ დახარჯა.

საომარი მოქმედებების დროს საქართველომ თავისი კარი 220 ათასი უკრაინელისთვის გააღო, დაახლოებით, 25 ათასი დღემდე რჩება ქვეყანაში. დევნილებისთვის, რომლებიც მოხვდნენ რთულ ფინანსურ სიტუაციაში, მუშაობს მატერიალური მხარდაჭერის პროგრამები. გარდა ამისა, საქართველოს მთავრობამ უკრაინის მოქალაქეებისთვის ქვეყანაში უვიზოდ ყოფნის ვადა ორ წლამდე გაზარდა. და ასევე გამოყო 1 550 ადგილი თბილისისა და ბათუმის სკოლებში ბავშვების სასწავლებლად მათ მშობლიურ ენაზე და ჩვეული პროგრამით.

და ეს არ არის იმ დახმარების სრული სია, რომელიც ერთი წლის განმავლობაში საქართველომ უკრაინას გაუწია. ამის სანაცვლოდ კიევის რეჟიმისგან ჩვენი ქვეყანა იღებს შიდა და საგარეო პოლიტიკით მუდმივ უკმაყოფილებას და ასევე აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში სიტუაციის გამწვავებისა და რუსეთის წინააღმდეგ სანქციების შემოღების მოთხოვნებს.