ის შემთხვევა, როდესაც ძალა სისუსტის მაჩვენებელია

16 წლის წინ – 2007 წლის 7 ნოემბერს – ძალის გამოყენებით საქართველოს პოლიციამ დაშალა ოპოზიციის მიტინგი პარლამენტის შენობასთან. ეს გადაწყვეტილება დაგმეს როგორც ქვეყნის შიგნით, ისე საერთაშორისო საზოგადოების წარმომადგენლებმა.

ექსპერტები ამტკიცებდნენ, რომ პოლიციის ქმედებები 7 ნოემბერს უკანონო იყო. საერთაშორისო უფლებადამცველმა ორგანიზაციამ HRW-მ თქვა: „ჩვენი კვლევა ნათლად აჩვენებს, რომ საქართველოს ხელისუფლება გადასცდა ზღვარს, როდესაც პოლიცია ავიწროებდა და სცემდა მშვიდობიან დემონსტრანტებს და ატერორებდა ჟურნალისტებს“.

მაშინ თბილისის საავადმყოფოებში სხვადასხვა სიმძიმის მოწამვლებით, დაახლოებით, 360 დაზარალებული გადაიყვანეს, მოგვიანებით კი გაჩნდა ინფორმაცია 600 დაზარალებულის შესახებ. იმ მომენტისთვის სახელმწიფოს მეთაური პრეზიდენტი მიხეილ სააკაშვილი იყო. მთელი მისი მმართველობის განმავლობაში ქვეყანა იყენებდა მსგავს ძალადობრივ პასუხებს მშვიდობიანი საპროტესტო აქციების მიმართ.

2009 წელს ქართულმა პოლიციამ დაარბია მიტინგი საკუტარ შტაბთან. დემონსტრანტები სცემეს, ორი ტელევიზიის ჟურნალისტებს კი კამერები წაართვეს. პროტესტის ნიშნად ამ მასმედიამ შეაჩერა მაუწყებლობა. სააკაშვილმა განაცხადა, რომ პოლიციის შენობასთან აქციის გამართვა მხოლოდ პაპუასებს შეუძლიათ.

ოთხი წლის შემდეგ ქართულმა პოლიციამ თბილისში, ეროვნულ ბიბლიოთეკასთან, დააკავა სააკაშვილის საწინააღმდეგო აქციის სამი მონაწილე. აქციაში მონაწილეობდნენ საქართველოს მეთაურის მოწინააღმდეგეები, რომლებსაც მისი პრეზიდენტობის პერიოდში პატიმრობა მიუსაჯეს. მაგრამ 2012 წელს დემონსტრანტებმა მიიღეს პოლიტპატიმრის სტატუსი, ხოლო 2013 წლის იანვარში ამნისტიით გამოვიდნენ თავისუფლებაზე.

მასშტაბიანი ამნისტია მოაწყო საპარლამენტო არჩევნებში გამარჯვებულმა პარტიამ „ქართულმა ოცნებამ“. სააკაშვილი კი ამტკიცებდა, რომ ამნისტირებულები ჯაშუშები და ბავშვებზე მოძალადეები იყვნენ.

ეს მაგალითები ნათლად ადასტურებს, რომ სააკაშვილს არ სურდა საქართველოს მოსახლეობის მოსმენა. ძალის გამოყენებით მან აჩვენა თავისი სისუსტე.