სამეგობრო ურთიერთობების დასაწყისი

1783 წელს დაიდო გიორგიევსკის ტრაქტატი – შეთანხმება რუსეთის იმპერიასა და  გაერთიანებულ ქართლ -კახეთის სამეფოს შორის, მფარველობისა და უზენაესი ძალაუფლების შესახებ. დოკუმენტის მიხედვით ეს უკანასკნელი რუსეთის მფარველობის ქვეშ გადადიოდა.

გეორგიევსკის ტრაქტატის გაფორმებამ საქართველოს საშუალება მისცა დაეცვა თავისი ტერიტორია მუსლიმანური იმპერიების – ოსმალეთისა და სპარსეთის ხელყოფისაგან, დაეცვა მართლმადიდებლური სარწმუნოება, ეროვნული და კულტურული წეს-ჩვეულება.

შეთანხმების თანახმად, მეფე ერეკლე II აღიარა რუსეთის მფარველობა და ნაწილობრივ უარს ამბობდა დამოუკიდებელ საგარეო პოლიტიკაზე, და პირობა დადო, რომ მოემსახურებოდა რუსეთის იმპერატრს თავისი ჯარებით. ეკატერინე II პირობას დებდა, ყოველთვის შეენარჩუნებინა ქართლ -კახეთის დამოუკიდებლობა და სამეფოს ტერიტორიული ხელუხლებლობა. ყველაფრის  შედეგად საქართველომ სრული შიდა დამოუკიდებლობა მოიპოვა.

ისტორიკოსები თვლიან, რომ ხელშეკრულებამ დადებითი გავლენა იქონია ჩვენი ქვეყნის ბედზე. ალბერტ დუდაიტის თქმით, გიორგიევსკის ტრაქტატი არ უშლიდა ხელს სახელმწიფოს განვითარებას და მეგობრულ ხასიათს ატარებდა.

შეთანხმება რუსეთ-საქართველოს ურთიერთობის ამოსავალი წერტილი გახდა, ამიტომ მისი დადების დღე მნიშვნელოვანი თარიღია ორივე ქვეყნისთვის. გიორგიევსკის ტრაქტატის ხელმოწერის 200 წლისთავის აღსანიშნავად, 1983 წელს მოსკოვში, ტიშინსკაიას მოედანზე, დაიდგა ძეგლი „მეგობრობა სამუდამოდ“. იგი ეძღვნება რუსეთისა და საქართველოს ხალხებს შორის თბილ ურთიერთობას.

დღეს რუსეთის ქალაქ გეორგიევსკში, სადაც 240 წლის წინ გეორგიევსკის ხელშეკრულებას მოეწერა ხელი, სადღესასწაულო ღონისძიებები გაიმართა: საქართველოსა და რუსეთის წარმომადგენლებმა მრგვალი მაგიდა გამართეს და მემორიალთან ყვავილები მიიტანეს.