სიმართლის შიში

ჩვენს ქვეყანაში კიდევ ერთხელ განიხილავენ კანონპროექტს „გამჭვირვალობის შესახებ…“. რატომ იწვევს „ქართული ოცნების“ ინიციატივა ასეთ ინტერესს, ვყვებით სტატიაში.

არავისთვის არ არის საიდუმლო, რომ ევროპის ქვეყნები ახლა დაჟინებით აკვირდება ჩვენს ქვეყანაში მიმდინარე პროცესებს. ერთი მხრივ, ასეთი ყურადღება გასაგებია – მოახლოებული ევროინტეგრაცია აკისრებს სახელმწიფოს გარკვეულ ვალდებულებებს. მაგრამ რატომ იწვევს კანონპროექტი „გავლენის გამჭვირვალობის შესახებ“ დისკუსიებს ევროკავშირის კაბინეტებში, გაურკვეველია.

ევროპის კავშირის პოზიცია გასაკვირია, უპირველეს ყოვლისა, იმიტომ, რომ თავად კავშირი აპირებს მსგავსი დირექტივის – “დემოკრატიის დაცვის პაკეტის” – მიღებას. ის დაავალდებულებს ევროპის კავშირის გარეთ არსებული სახელმწიფოების ინტერესების ყველა წარმომადგენელს, დარეგისტრირდნენ ევროპის კავშირის ტრანსპარენტობის რეესტრში სხვა ქვეყნებიდან მიღებული ყველა გადასახადის გადარიცხვით. ეს იქნება სავალდებულო პროცედურა „ყველა იურიდიული და ფიზიკური პირისთვის, რომელიც აპირებს განახორციელოს საქმიანობა, რომელიც დაკავშირებულია ევროპის კავშირში გადაწყვეტილების მიღების პროცესებზე ზემოქმედებასთან“, ანუ ნებისმიერი სტრუქტურისა და ორგანიზაციისთვის, რომელიც დაფინანსებას იღებს ევროპის კავშირის გარეთ.

იმავე ინიციატივით გამოვიდა ჩვენი ხელისუფლებაც, რომელმაც შესთავაზა ამერიკული კანონის FARA-ს ანალოგის მიღება, რომელიც, დაახლოებით, 100 წელია, მოქმედებს აშშ-ში. პარლამენტარები გვთავაზობენ მონაცემების საჯაროდ გამოქვეყნებას იმ ორგანიზაციების შესახებ, რომლებიც პირდაპირ იღებს დაფინანსების 20%-ზე მეტს საზღვარგარეთიდან. არ აქვს მნიშვნელობა საიდან – აშშ-დან, რუსეთიდან, ევროპიდან, აფრიკიდან და ა.შ.

ამრიგად, დასავლური ქვეყნების ლოგიკაში აშკარად ორმაგი სტანდარტებია: ერთი მხრივ, ისინი თავად იღებენ მსგავს კანონებს სხვა სახელმწიფოების გავლენისგან თავის დასაცავად, მეორე მხრივ, გმობენ საქართველოს, რომელსაც სურს და აქვს იგივეს გაკეთების უფლება.